I tylko „Kochaj” – dlaczego nie więcej?
Oddałabym ci chętnie wszystko co posiadam
Poszłabym wszędzie gdziekolwiek być kazał
Zniosłabym wszystko, co by mnie spotkało
Dlaczego więc tylko kochać mi kazałeś?!
Dlaczego tak mało?!
Idę w ślad za tobą
przez wąskie i kręte, pełne cierni ścieżki
już zgubiłam po drodze to, co z sobą miałam:
książki, bliskich, przyjaciół – nic mi nie zostało!
I tylko jedno w tej drodze zyskałam
tę pewność, że kochać – to nie jest tak mało!
Kęty, 25 sierpnia 1987r.