Gdy jesień przemaluje jeziora i góry
w serca niech nam sypnie złotem i zadumą
Tak łatwo zapomnieć, że pora już odejść,
od tego co było, od tego co znane.
Gdy zima nadejdzie malowana mrozem
w serca niech nam sypnie bielą i szczerością.
Tak łatwo zapomnieć, że ciepło jest wtedy,
gdy serce otulamy szalem cichych wzruszeń.
Gdy wiosna nieśmiało obudzi motyle
w serca niech nam sypnie nadzieją i wiarą.
Tak łatwo zapomnieć, że kwiaty zakwitną,
jeżeli naszych pragnień posadzimy ziarno.
Gdy lato zagości szumem wiatru w zbożu
w serca niech nam sypnie trochę ciekawości.
Tak łatwo zapomnieć, że goniąc marzenia
Znajdziemy swe jutro pełniejszym od wczoraj.